Ćwiczenia oddechowe

Mówienie jest nierozłącznie związane z oddychaniem. Inny jest sposób oddychania podczas spoczynku, a inny, gdy mówimy. Gdy milczymy wdech i wydech wykonujemy nosem. Natomiast w czasie mówienia oddychamy przede wszystkim ustami: wdech jest szybki i krótki, a wydech długi i powolny.

Przykłady ćwiczeń oddechowych:

►zdmuchiwanie kawałka papieru z gładkiej powierzchni,

►zdmuchiwanie kawałka papieru za pomocą słomki z chropowatej powierzchni,

►przenoszenie słomką styropianu,

►dmuchanie przez słomkę na kulki styropianu umieszczone w kubeczku,

►dmuchanie na piórko, piłeczkę ping-pongową, waciki, kawałki papieru,

►dmuchanie wacików ustawionych w szeregu – wyścigi,

►dmuchanie na watki obiema dziurkami nosa, a następnie przytykanie na przemian jednej z dziurek nosa,

►chuchanie na „zmarznięte ręce” oraz „gorącą zupę”,

►wąchanie kwiatków, napojów,

►dmuchanie na wiszące na sznurkach watki, piórka, kokardki,

►dmuchanie na wiatraczek,

►dmuchanie na zapaloną świeczkę tak, aby płomień nie zgasł, tylko wygiął się,

►pompowanie baloników,

►gwizdanie,

►puszczanie baniek mydlanych,

►dmuchanie do naczynia z wodą przez rurkę,

►rozdmuchiwanie wacików.

Ćwiczenia oddechowe wspomagają prawidłowy rozwój mowy dziecka. Należy jednak pamiętać, że pojemność płuc dziecka jest mniejsza niż u osób dorosłych i przedłużanie wydechu nie powinno doprowadzić do opróżnienia płuc w tzw. powietrza zapasowego.

Co daje dziecku przyjaźń ze zwierzakiem?

Poza radosnymi chwilami zabawy kontakt z ulubionym zwierzęciem rozwija osobowość malucha.

Uczy odpowiedzialności

Każdy zwierzak wymaga stałych posiłków czy spacerów, bo inaczej cierpi albo choruje. Dziecko, dbając o pupila, często musi rezygnować z własnych przyjemności i w ten sposób uczy się odpowiedzialności.

Pozwala zdobyć cenne doświadczenie

Maluch dorastający ze zwierzakiem ma więcej wiadomości z biologii i w naturalny sposób czerpie wiedzę o dorastaniu, płodności czy starzeniu się.

Jest skutecznym lekiem na samotność

Dziecko bardzo potrzebuje pewności, że gdy np. wraca ze szkoły, ktoś na niego czeka. Zwierzak zawsze cieszy się na jego widok – maluch czuje się przy nim pewniej i raźniej. To niezastąpiony kompan zabaw, równie niespożyty jak mały człowiek. Tak samo tryska energią i jest gotowy do harców. Zdaniem lekarzy, dzieci wychowane np. z psem są zdrowsze, nie mają problemów z krążeniem i łatwiej sobie radzą ze stresem.

Kształtuje wrażliwość

Kiedy dziecko obserwuje zachowanie żywego stworzenie, uczy się też właściwie na nie reagować. Przy wspólnej zabawie dowiaduje się, że nie można zwierzaka głaskać za mocno czy tym bardziej zadawać mu ból. Kształtuje w ten sposób swoją wrażliwość i uczy się szacunku dla innych istot.

Pochwały dobre i złe

Każdy z nas już od dzieciństwa lubi być chwalony. Dzięki pochwale nasze życie choć na chwilę staje się piękne i kolorowe, a my sami zaczynamy w sposób jeszcze większy niż dotychczas wierzyć w siebie i w swoje umiejętności. Zdajemy sobie sprawę jak te dobre słowa są ważne w naszym życiu i jak korzystnie wpływają na nasze samopoczucie. Ale wszyscy pamiętamy również, jak bolały nas w dzieciństwie niezrozumienie i słowa krytyki – jak wygórowane pochwały podcinały nam skrzydła. Nie chcemy naszym dzieciom fundować tego samego. Wiemy że trzeba chwalić i doceniać. Ale nie zawsze wiemy jak to robić.

Czasami dobre słowa wypowiadamy odruchowo, „bo tak trzeba”  i nie rozumiemy, dlaczego maluch nadal czuje się niepewny i zagubiony, dlaczego wciąż wątpi w swoje siły. Jak więc chwalić mądrze i roztropnie?

Mów o uczuciach

Dzieci chcą wiedzieć, że są dla nas ważne. Warto mówić im o naszych pozytywnych uczuciach, bo sam fakt, że mamie albo tacie coś się podoba i wzbudza ich podziw – jest nagrodą. Zamiast więc odruchowo skwitować: „Jaki śliczny obrazek” , powiedz: „podziwiam jak dobierasz  kolory”.

Patrz tak, żeby widzieć

Kiedy rozradowane dziecko przybiega z mokrym jeszcze malunkiem, nie rzucaj odruchowo: „bardzo ładnie”. Odłóż na chwilę swoje zajęcia i przyjrzyj się wnikliwie świeżemu dziełu. Staraj się docenić to, co nowe, ciekawe. Jeśli to kolejna kartka z gryzmołami, których nie umiesz rozszyfrować – doceń ilość a nie jakość. Powiedz: „ale masz dziś zapał do rysowania”.

Bądź szczery

Dziecko jest bardzo spostrzegawcze. Natychmiast wyczuwają w naszych słowach fałszywe nuty. Czasem traci zaufanie do kogoś, kto odruchowo chwali. Czuje się lekceważone albo zaczyna uważać , że słowa dorosłych są niewiele warte.

Dostrzegaj konkrety

Dziecko chce abyśmy docenili jego osiągnięcia, widzieli, że się rozwija i rośnie. Wielką pochwałą jest dostrzeganie nowych umiejętności, których pojawienie się często my dorośli przyjmujemy jak coś oczywistego. Doceńmy więc to, że maluch potrafi już zasznurować sznurowało, że sam wrzuca brudne spodnie do kosza. Nie czekaj aż dziecko przyjdzie i poprosi o pochwałę. Wczujmy się w jego sytuacje i doceńmy zwłaszcza to, co wymaga przezwyciężania słabości , zrobienia czegoś mimo lęku.

Bądź tu i teraz

Pamiętajmy, że nasze dzieci wcale nie muszą być takie same jak my w dzieciństwie. Mogą mieć inny temperament, zainteresowania. zdolności. Nie chwalmy tylko dzieci za to za co sami byśmy chcieli być chwaleni. Zwróćmy uwagę, że naszemu dziecku może zależeć na czymś całkiem innym. Tracimy z pola widzenia naszą córkę lub syna, bo mamy przed oczami siebie samego sprzed dwudziestu lat. Jak dziecko ma się dobrze poznać i uwierzyć w siebie , skoro rodzice dobrze go nie znają?

Nie wmawiaj

Poczucie wartości bazuje na wiedzy, jaką dziecko zdobywa na swój temat. Warto dbać by była to wiedza adekwatna do możliwości i zdolności malca. Wiele problemów emocjonalnych wiąże się z tym, że dziecko stara się być tym, kim nie jest. Wkłada dużo wysiłku, żeby zamienić się w kogoś, kogo polubią rodzice. to prosta droga do nerwicy, dlatego akceptujmy to , co jest, i zapomnijmy o nierealistycznych oczekiwaniach wobec dziecka.

Nie krytykuj

Zwracajmy baczną uwagę na słowa wypowiedziane do swoich malców. Nie porównujmy z innymi, nie przypisujmy złych intencji, przesadzając i przyklejając etykiety. Tym postępowaniem wywołujemy poczucie winy i odbieramy entuzjazm. Łatwiej jest krytykować niż docenić. W dorosłym życiu, jak echo powracają krytyczne słowa rodziców, którzy woleli mówić „egoista”, „złośnik”, „samochwała”, zamiast dostrzec to, co wartościowe. Dzieci bardzo chcą wierzyć, że rodzice mówią zawsze prawdę, są mądrzy i dobrzy – to daje im poczucie bezpieczeństwa. Ale to tez sprawia, że tak łatwo dają wiarę słowom głupim i raniącym, które zapadają głęboko i utrudniają dalszą wędrówkę przez życie.

Słowa, które dodają skrzydeł

Od nich się rośnie, zdrowieje i z nich czerpie się pogodę ducha

►  Kocham cię

►  Bardzo lubię z tobą spędzać czas

►  Dobrze, że jesteś na świecie

►  Fajnie, że się urodziłeś

►  Lubię w tobie...

►  Jesteś dla mnie bardzo ważnym człowiekiem, bo ...

►  Podziwiam w tobie to, że ...możesz być z siebie dumny, bo ...

Każde dziecko chce usłyszeć, że jest dokładnie takie, jakie powinno być, że niczego mu nie brak, że bez niego świat byłby smutny i szary. To dla niego najważniejsza pochwała.

Przedszkolak i komputer

Na przestrzeni wielu lat w naszych domach zagościł komputer. Jest on nie tylko wykorzystywany przez dorosłych, ale także duża ilość dzieci ma kontakt z komputerem, podobnie jak z wieloma urządzeniami znajdującymi się wokół nich od najmłodszych lat życia. Ważne jest jednak, aby właściwie korzystały z tego dobrodziejstwa, jaki przyniósł nam postęp naukowo- techniczny. Obcowanie z komputerem ma wiele zalet pod warunkiem że to Wy- drodzy rodzice sprawujecie nad tym kontrolę.
Wprowadzając dziecko w świat zabaw wirtualnych pamiętajmy, że są one ogromnie wciągając. Dlatego najlepiej od razu narzucić dziecku jak i sobie dyscyplinę, by nie doprowadzić do tego, że wkrótce dziecko nie będzie potrafiło się bawić niczym innym.
Komputer nie powinien zastępować dziecku zabaw z rówieśnikami, a w szczególności nie może stać się podstawową forma spędzania wolnego czasu.
Wizja dziecka, które przez pół godziny nie zawraca rodzicom głowy jest kusząca, jednak Wasza pociecha odniesie większe korzyści ze wspólnej zabawy nawet jeśli to będzie gra komputerowa. Prawidłowy dobór programów komputerowych może ułatwić dziecku zdobywanie wiedzy i kształtowanie takich umiejętności, jak: logiczne myślenie, kojarzenie faktów, wytrwałość, cierpliwość, spostrzegawczość, zręczność, sprawność manualną, refleks oraz podzielność uwagi. Należy pamiętać jednak o tym, aby ustalić czas przebywania dziecka przed komputerem i konsekwentnie pilnować wyznaczonego czasu. Może to być około pół godziny dla malucha a 45 minut dla dziecka 6- letniego. Pod koniec uprzedźcie państwo dziecko, że czas wkrótce się skończy. Dziecko łatwiej oderwie się od ekranu jeśli rodzice zaproponują mu jakąś zabawę lub inne ciekawe zajęcie, np. rodzinna wielka budowla czy wspólne przygotowanie deseru.
Spędzanie zbyt długiego czasu przed komputerem stwarza wiele zagrożeń zdrowotnych; pogłębianie wad postawy, zmęczenie oczu, huśtawka nastrojów, zaburzenia koncentracji…
Jeśli będziesz towarzyszyć dziecku w odkrywaniu możliwości jakie daje komputer otworzy się prze Wami niezwykły świat internetu. Zwiedzaliście w lecie helskie fokarium? Po powrocie do domu nadal możecie do niego zaglądać (fokarium.com). Stare dobranocki możecie na nowo odkryć na stronie muzeumdobranocek.pl. Odwiedźcie strony pankuleczka, franklin.pl, oraz noddy.com. Pomysły na zabawy z dziećmi proponuje miastodzieci.pl. Wystarczy po prostu poszperać a na pewno znajdą Państwo wartościowe strony